Ανδρομάχη Γκαζή
Επίκουρη Καθηγήτρια Πάντειο Πανεπιστήμιο
H Ανδρομάχη Γκαζή είναι επίκουρη καθηγήτρια μουσειολογίας στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Διδάσκει, επίσης, στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και στο ΠΜΣ «Εκπαίδευση και πολιτισμός» του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την ιδεολογική διαχείριση της αρχαιότητας, την ιστορία των μουσείων, τις μεθόδους ερμηνείας στις μουσειακές εκθέσεις (με έμφαση στα κείμενα), την προφορική ιστορία, τις σπουδές μνήμης, τη δημόσια ιστορία και τη δημόσια αρχαιολογία. Στις δημοσιεύσεις της περιλαμβάνονται τα βιβλία: Μπούνια, Α. και Γκαζή, Α. (επιμ.) 2012, Εθνικά Μουσεία στη Νότια Ευρώπη. Ιστορία και προοπτικές, Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, και Νάκου, Ει. και Γκαζή, Α. (επιμ.) 2015, Η προφορική ιστορία στα μουσεία και στην εκπαίδευση, Αθήνα, νήσος. Είναι ιδρυτικό μέλος & μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού Τετράδια Μουσειολογίας & μέλος του Συμβουλίου Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Πριν ξεκινήσει την πανεπιστημιακή της καριέρα, εργάστηκε για πολλά χρόνια ως μουσειολόγος-μελετήτρια. Έχει εκπονήσει πληθώρα μουσειολογικών μελετών, έχει οργανώσει και επιμεληθεί πολλές εκθέσεις σε μουσεία διαφόρων τύπων, και έχει συμμετάσχει σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς για την ανέγερση νέων μουσείων.
Άντα Διάλλα
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Η Δρ. Άντα (Αντωνία) Διάλλα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και από τον Μάρτιο του 2017 Πρόεδρος του ίδιου Τμήματος. Στο παρελθόν έχει διδάξει ιστορία της Ευρώπης, της Ανατολικής Ευρώπης και της Ρωσίας κατά τον 19ο αιώνα στα Πανεπιστήμια της Κρήτης και της Θεσσαλίας και στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Από το 2004 έως το 2009 υπήρξε διευθύντρια του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην Ιστορία της Ρωσίας και της Ευρώπης κατά τον 19ο και 20ο αιώνα (με έμφαση στην διεθνική ιστορία, την Αυτοκρατορία και τον Εθνικισμό), τις ελληνορωσικές διαπολιτισμικές σχέσεις, την ιστορία της Ιδέας της Ευρώπης, και την Ιστορία της Ιστοριογραφίας. Σπούδασε Ιστορία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο «Λομονόσοφ» της Μόσχας, στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου των Αθηνών και στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει υπάρξει προσκεκλημένη ερευνήτρια στην Ρωσική Ακαδημία Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης και στην the École des Hautes Études en Sciences Sociales 2 (Paris), ενώ τον κατά τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 2017 είχε λάβει ερευνητική υποτροφία από το New York University -Jordan Center for the Advanced Study of Russia. Είναι μέλος της επιστημονικής και της συντακτικής επιτροπής του διεπιστημονικού περιοδικού Historein: A Review of the Past and Other Stories, www.historeinonline.org. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες (ΚΕΑΕ) και Πρόεδρος του Διοικητικού του Συμβουλίου. https://www.rchumanities.gr/
Δωροθέα Κοντελετζίδου
Δρ. Ιστορικός / Θεωρητικός της Τέχνης
Η Δωροθέα Κοντελετζίδου εκπόνησε τις βασικές της σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Σπουδών του Στρασβούργου, με ειδικότητα στην Σύγχρονη Τέχνη και στον Cy Twombly και τη διδακτορική της διατριβή στη Θεωρία της Τέχνης στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Σχολή Καλών Τεχνών, Α.Π.Θ. Από το 1979-1989 έζησε στην Γαλλία και εργάστηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Στρασβούργου. Από το 1989 ζει και εργάζεται μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Το 1991 γίνεται μέλος της AICA-HELLAS, το 2001 τακτικό μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τεχνοκριτικών και το 2003 εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ. της AICA-HELLAS. Το 2013 μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης. Από το 1990 διδάσκει στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως στο παράρτημα της Καλών Τεχνών του St-Etienne, Θεσσαλονίκη και από το 2016 είναι διδάσκουσα στο Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας ενώ το 2018 καλεσμένη διδάσκουσα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει δώσει σημαντικό αριθμό διαλέξεων και έχει συμμετάσχει σε Συμπόσια. και Συνέδρια. Αρθρογραφεί από το 1985 σε περιοδικά Τέχνης και Λόγου, όπως Χ(ν)άρια, Εικαστικά, ARTI, Σήμα, Εντευκτήριο, Νέα της Τέχνης, Θεσσαλονικέων Πόλις καθώς και στον ημερήσιο, μηνιαίο έντυπο και ψηφιακό τύπο. Έχει προλογίσει εκθέσεις, καθώς επίσης έχει οργανώσει και επιμεληθεί ομαδικές εκθέσεις στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νίκαιας και στη Bourges, Γαλλία καθώς και στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, παράλληλο πρόγραμμα της 1ης & 3ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Athina By Art, Αθήνα, Re-Culture III, Πάτρα, Apollonia, Ανταλλαγές με τη Νοτιο-Ανατολή Ευρώπη, κ. ά. Έχει διατελέσει μέλος σε εικαστικές επιτροπές καθώς και σε επιστημονικές. Έχει εκδώσει μονογραφίες των Γιώργο Τσακίρη, Γιώργο Ζογγολόπουλο και άλλα κείμενα σε συλλογικά βιβλία και καταλόγους. Το 2014 εκδίδει το βιβλίο «‘Η ιδέα ως υλικό το υλικό ως ιδέα. Οι Έλληνες καλλιτέχνες στο Παρίσι από το 1960 μέχρι το 1980» εκδ. Επίκεντρο και το 2018 εκδίδει το νέο της βιβλίο «Ελληνικότητα-Παγκοσμιοποίηση», εκδ. Σαιξπηρικόν.
Χαρά Κούκη
Junior Research Fellow, Durham University
Η Χαρά Κούκη εργάζεται ως Junior Research Fellow στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου του Durham μελετώντας μετασχηματισμούς της συλλογικής δράσης στο νότο της Ευρώπης, ενώ παράλληλα διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία» του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστήμιου. Έχει πραγματοποιήσει σπουδές στο τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο του Kent και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, ενώ έχει ολοκληρώσει το διδακτορικό της στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει εργαστεί ως διδάσκουσα στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Κρήτης και ως ερευνήτρια στο Robert Schuman Centre for Advanced Studies του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας. Οι δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται σε θέματα κοινωνικών κινημάτων, κοινωνικών ανισοτήτων και μετανάστευσης.
Κωστής Κορνέτης
Αντώνης Λιάκος
Ιστορικός, Ομότιμος Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Παναγιώτα Μήνη
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια της Ιστορίας του Κινηματογράφου, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Η Παναγιώτα Μήνη είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας του Κινηματογράφου στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι κάτοχος δυο μεταπτυχιακών διπλωμάτων στις κινηματογραφικές σπουδές (Πανεπιστήμιο Κρήτης, 1993˙ University of Wisconsin-Madison, 1995) και διδακτορικού από το University of Wisconsin-Madison (2002), με θέμα διδακτορικής διατριβής τις βουβές ταινίες του Βσέβολοντ Πουντόβκιν. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για τον ελληνικό και τον παγκόσμιο κινηματογράφο--κυρίως τον σοβιετικό-- καθώς και για τα σενάρια του Νίκου Καζαντζάκη, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σε ζητήματα ιδεολογίας και αισθητικής. Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο Η κινηματογραφική μορφή του πόνου και της οδυνηρής αναπόλησης: Ο μοντερνισμός του Τάκη Κανελλόπουλου (Αθήνα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 2018) και επί του παρόντος συν-επιμελείται συλλογικό τόμο για το υπηρετικό προσωπικό στην ελληνική ιστορία, κοινωνία και τέχνη (υπό έκδοση από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).
Μάρθα Μιχαηλίδου
Επίκουρη Καθηγήτρια Πάντειο Πανεπιστήμιο
Η Μάρθα Μιχαηλίδου έκανε τις βασικές της σπουδές στην κοινωνιολογία και τη φιλοσοφία (BSc Joint Honours, Sociology and Philosophy) στο City University στο Λονδίνο και τις μεταπτυχιακές της σπουδές στις σπουδές επικοινωνίας και πολιτισμού και την κοινωνιολογία (MA Media and Communications, PhD Sociology / Media and Communications) στο Goldsmiths College, University of London. Έχει διδάξει στο τμήμα ΜΜΕ και Επικοινωνίας του Goldsmiths College και στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και έχει συνεργαστεί ερευνητικά με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών. Έχει συμμετάσχει σε δέκα, διεθνή και ελληνικά, ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή ένωση. Τα ερευνητικά και διδακτικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν:
-
Πολυμεθοδολογικές προσεγγίσεις στην επικοινωνιακή έρευνα.
-
Αναδυόμενες και ψηφιακές μέθοδοι (emergent and virtual methods) επικοινωνιακής έρευνας.
-
Εμπειρική επικοινωνιακή έρευνα και ιδιαίτερα οι εμπειρικές και μεθοδολογικές συνέπειες της μετάβασης από τα αναλογικά στα ψηφιακά μέσα επικοινωνίας.
-
Φύλο και ΜΜΕ
-
Δημιουργικές βιομηχανίες
Νίκος Μπακουνάκης
Καθηγητής Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ο Νίκος Μπακουνάκης είναι καθηγητής Πρακτικής της Δημοσιογραφίας και Τεχνικών Αφήγησης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, και δημοσιογράφος. Το 1997 δημιούργησε το ένθετο «Βιβλία» στην εφημερίδα το Βήμα, το πρώτο ένθετο για βιβλία στον ελληνικό τύπο.
Είναι απόφοιτος του Νομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών και της École des Hautes Études en Sciences Sociales του Παρισιού, όπου έκανε σπουδές Ιστορίας. Διδάκτωρ Ιστορίας και Πολιτισμών της ίδιας σχολής. Υπήρξε fellow του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών και του Βρετανικού Συμβουλίου.
Εχει γράψει 11 βιβλία σε θέματα ιστορίας, πολιτισμού, ιδεών και δημοσιογραφίας, αλλά και βιβλία που ανήκουν στην κατηγορία του long form journalism. Το τελευταίο του βιβλίο «Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ. Η αφήγηση στις ελληνικές εφημερίδες, 19ος-20ός αιώνας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, τιμήθηκε τον Δεκέμβριο του 2016 με τα δύο μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία της χώρας, το Κρατικό Βραβείο και το Βραβείο Ουράνη για το δοκίμιο της Ακαδημίας Αθηνών. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στα αγγλικά και γαλλικά, κυρίως ως κεφάλαια σε βιβλία. Τώρα εργάζεται για ένα καινούργιο βιβλίο με θέμα την ελληνική εμπειρία του αμερικανού συγγραφέα και δημοσιογράφου Στίβεν Κρέϊν και τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως τον πρώτο πόλεμο που έγινε media event.
Υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, από την πρώτη χρονιά λειτουργίας του Μεγάρου, το 1991, έως το 2004. Με την υπογραφή του έχουν εκδοθεί πάνω 20 κατάλογοι-προγράμματα για όπερες και συμφωνικά έργα που παρουσιάστηκαν στο Μέγαρο. Υπήρξε επίσης μέλος της εκδοτικής ομάδας του Ελληνικού Φεστιβάλ από το 1996 έως το 2011 καθώς και μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής της Λυρικής Σκηνής. Είναι συνεργάτης του λεξικού Oxford Music on line. Είναι επίσης ακαδημαϊκός σύμβουλος του προγράμματος υποτροφιών του Ιδρύματος Ωνάση.
Εχει τιμηθεί με το παράσημο του Officier de l’Ordre des Palmes Académiques της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Μαρία Παραδείση
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ιστορικός του Κινηματογράφου, Επίκουρη Καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές Επιστήμες και Κινηματογράφο στη Θεσσαλονίκη (Νομική Α.Π.Θ και Σχολή Σταυράκου Θεσσαλονίκης) και το Παρίσι (Paris X, Paris VIIΙ). Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στην Πολιτική Κοινωνιολογία (τίτλος διατριβής: Η παρουσίαση των γυναικών στον χολιγουντιανό κινηματογράφο, Paris X, 1984). ΄Εχει εργαστεί στο ραδιόφωνο (Γ΄ πρόγραμμα), έχει σκηνοθετήσει ταινίες για την ελληνική τηλεόραση και έχει διδάξει Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (Ρέθυμνο 1990-1994). Είναι συγγραφέας του βιβλίου Κινηματογραφική Αφήγηση και Παραβατικότητα στον Ελληνικό Κινηματογράφο1994-2004, εκδόσεις Τυπωθήτω 2006.
Στις δημοσιεύσεις της συμπεριλαμβάνονται το 7ο κεφάλαιο “Maria, Irene and Olga à la recherche du temps perdu”, του συλλογικού τόμου Flavia Laviosa (ed.), Visions of Struggle in Women’s Filmmaking in the Mediterranean, Palgrave Macmillan 2010, το 2ο Κεφάλαιο «Φύλο, μετανάστευση και κινηματογράφος στο συλλογικό τόμο Α. Ζαββού, Ν. Καμπούρη, Μ. Στρατηγάκη. Φύλο, μετανάστευση, διαπολιτισμικότητα, Νησος 2013, καθώς και πολλά άρθρα για τον ελληνικό κινηματογράφο και τον κινηματογράφο των γυναικών. Συμμετείχε στο ερευνητικό πρόγραμμα GeMIC (Gender, Migration and Intercultural Interactions 2008-2011) που χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και για το οποίο δημιούργησε και το ομώνυμο ντοκιμαντέρ. Το Φεβρουάριο του 2017 τέθηκε σε κυκλοφορία ο συλλογικός τόμος Μαρία Παραδείση, Αφροδίτη Νικολαΐδου (επιμ.), Από τον πρώιμο στο σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο. Ζητήματα Μεθοδολογίας, Θεωρίας, Ιστορίας, εκδόσεις Gutenberg
Πηνελόπη Πετσίνη
Διδάκτωρ Τεχνών και Ανθρωπιστικων Επιστημών
Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι το 1973. Σπούδασε φωτογραφία στην Αθήνα και στη Βρετανία (University of London, Goldsmiths College –ΜΑ και University of Derby –PhD) με υποτροφία του I.K.Y. Είναι διδάκτωρ των Τεχνών και των Ανθρωπιστικών Επιστημών με ειδίκευση στη φωτογραφία. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα, τόσο ως προς τη θεωρία όσο και ως προς την πρακτική, εστιάζουν στη φωτογραφία και τη σχέση της με την ατομική και συλλογική μνήμη, την ιστορία και την πολιτική. Έχει εκθέσει και δημοσιεύσει εκτεταμμένα στην Ελλάδα και διεθνώς και τα τελευταία χρόνια αρθρογραφούσε συστηματικά στα Ενθέματα της εφημερίδας Αυγή. Εχει επιμεληθεί σημαντικό αριθμό φωτογραφικών και εικαστικών εκθέσων με πιο πρόσφατες τις ομαδικές «Μια Άλλη Ζωή: Ανθρώπινες Ροές / Άγνωστες Οδύσσειες» (Μουσείο Φωτογραφίας Θεσ/νίκης, 5-11/2016) και «Τόποι Μνήμης» (Μουσείο Μπενάκη, 6-7/2016). Αυτή την περίοδο επιμελείται την κεντρική θεματική της Photobiennale 2018 που αποτελείται από δύο διεθνείς ομαδικές εκθέσεις στο Μουσείο Φωτογραφίας και στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης/ Κρατικό Μουσείο (28/9/2018 - 29/1/2019, Θεσ/νίκη). Στις πρόσφατες εκδόσεις της συγκαταλλέγονται το βιβλίο Τόποι Μνήμης: Φωτογραφία, Συλλογική Μνήμη και Ιστορία (Αθήνα: Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας και Ίδρυμα ΝΕΟΝ, 2016) και οι συλλογικοί τόμοι Η Λογοκρισία στην Ελλάδα (Αθήνα: Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, 2016) και Λεξικό Λογοκρισίας στην Ελλάδα: Καχεκτική Δημοκρατία, Δικτατορία, Μεταπολίτευση (Καστανιώτης, 2018) τους οποίους συνεπιμελήθηκε με τον Δημήτρη Χριστόπουλο.
Διδάσκει θεωρία φωτογραφίας και σύγχρονης τέχνης από το 2004 (Τμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών, ΤΕΙ Αθήνας / Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών). Δίδαξε επίσης ως εξωτερικός συνεργάτης του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας (2012-16) στα πλαίσια του προγράμματος Δια Βίου Μάθησης και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στο πρόγραμμα «Ζητήματα θεωρίας των Εικαστικών Τεχνών και της Φωτογραφίας» και στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου το μάθημα «Τέχνη, Ελευθερία, Λογοκρισία» από κοινού με τον Δ.Χριστόπουλο. Είναι Ερευνητική Υπεύθυνη στο μεταδιδακτορικό πρόγραμμα «Η Λογοκρισία στον Κινηματογράφο και τις Εικαστικές Τέχνες» στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Γιάννης Σκαρπέλος
Αναπληρωτής Καθηγητής Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ο Γιάννης Σκαρπέλος είναι Κοινωνιολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Οπτικών Σπουδών. Διδάσκει στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού από το 1996. Είναι Διευθυντής του ΠΜΣ «Επικοινωνία, Μέσα και Πολιτιστική Διαχείριση», του Κέντρου Δράματος, Θεάματος και Πολιτισμικών Σπουδών, και του Εργαστηρίου Νέων Τεχνολογιών του Τμήματος.
Έχει γράψει τα βιβλία: Terra Virtualis: Η Κατασκευή του Κυβερνοχώρου (Νεφέλη, 1999), Ιστορική Μνήμη και Ελληνικότητα στα Κόμικς (Κριτική, 2000) και Εικόνα και Κοινωνία: Από την Τεκμηριωτική Φωτογραφία στην Οπτική Κοινωνιολογία(Τόπος, 2012). Είναι μέλος της International Visual Sociology Association, και έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου το διάστημα 2002-2005, και 2012-2018.
Δανάη Στεφάνου
Επίκουρη Καθηγήτρια Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
H Δανάη Στεφάνου διδάσκει ένα ευρύ φάσμα μαθημάτων ιστορίας, αισθητικής & ερμηνείας σύγχρονης μουσικής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών Α.Π.Θ, όπου είναι επιστημονικά υπεύθυνη της Ομάδας Κριτικής Μουσικής Ιστοριογραφίας (Critical Music Histories), των συνόλων πειραματικής και αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, και του εκπαιδευτικού προγράμματος noise:muse (σε συνεργασία με το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης).
Άρθρα και κείμενά της για τις δια-μεσικές τέχνες, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό & την απροσδιοριστία, την αισθητική του θορύβου και την κριτική ιστοριογραφία έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, μουσικές εγκυκλοπαίδειες και συλλογικούς τόμους (Musicae Scientiae, Journal of Interdisciplinary Music Studies, Grove Music Online, The Cambridge Companion to Film Music, Made in Greece: Studies in Greek Popular Music, κ.α.). Έχει μεταφράσει στα ελληνικά τα βιβλία Πειραματική Μουσική του Michael Nyman (Eκδόσεις Οκτώ, 2012), και Η Πειραματική Μουσική Μετά το 1970 της Jennie Gottschalk (υπό έκδοση). Πραγματοποιεί συναυλίες και αυτοσχεδιαστικές δράσεις σε άτυπα και επίσημα πλαίσια από τη δεκαετία του 1990 και, μαζί με τον Γιάννη Κοτσώνη, είναι μέλος του αυτοσχεδιαστικού ντουέτου acte vide.
Μάρκος Τσέτσος
Καθηγητής Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ο Μάρκος Τσέτσος είναι Καθηγητής Αισθητικής της Μουσικής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου υπήρξε διδάκτορας (1999). Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του περιοδικού Μουσικολογία και επιστημονικός συνεργάτης του περιοδικού Αξιολογικά. Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Helmuth Plessner, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρείας, υπότροφος και συνεργάτης του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, συνεργάτης της μουσικής εγκυκλοπαίδειας Die Musik in Geschichte und Gesellschaft (MGG). Αριστούχος απόφοιτος διεύθυνσης ορχήστρας του Κρατικού Ωδείου «Ρίμσκυ-Κόρσακοφ» της Αγ. Πετρούπολης Ρωσίας (1993) και κιθάρας του Εθνικού Ωδείου (1986). Κύριες δημοσιεύσεις (βιβλία): Η μουσική στη νεότερη φιλοσοφία (2012), Εθνικισμός και λαϊκισμός στη νεοελληνική μουσική (2011), Βούληση και ήχος. Η μεταφυσική της μουσικής στη φιλοσοφία του Σοπενχάουερ (2004), Στοιχεία και περιβάλλοντα της μουσικής (2012), Νεοελληνική μουσική. Δοκίμια ιδεολογικής και θεσμικής κριτικής (2013), Βασικές μέθοδοι ενορχήστρωσης (2006), Έγελος, Η αισθητική της μουσικής (μετάφραση και επίμετρο, 2002), Hanslick, Για το ωραίο στη μουσική (μετάφραση και επίμετρο, 2003).
Μαριάννα Ψύλλα
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πάντειο Πανεπιστήμιο
H Μαριάννα Ψύλλα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Από την 1/9/2016 εκλέχτηκε Πρόεδρος στο παραπάνω Τμήμα. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές καθώς και τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο Paris I της Σορβόννης. Έχει τη διεύθυνση μιας σειράς με τίτλο Πολιτική-Επικοινωνία στις εκδόσεις Τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός. Έχει εκδώσει δύο βιβλία με τίτλο Η Πολιτική ως Δράση και Λόγος (2003) και Μεθοδολογία της ανάλυσης ενός γεγονότος από τον έντυπο λόγο (2010).Tα ερευνητικά και συγγραφικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο χώρο της πολιτικής επικοινωνίας και της πολιτικής κοινωνιολογίας ειδικότερα στον πολιτικό λόγο, τη μεθοδολογία ανάλυσης μηνύματος τις δημόσιες πολιτικές και την τοπική επικοινωνία.